- VINDEX
- VINDEXmemoratus in Legg XII. Tabb. Assiduo. Vindex. assiduus. esto. quisquis. volet. vindex. esto. teste Festô, ab eo, quod vindicat, quo minus is, qui prensus est, ab aliquo teneatur. Hinc in Glossis Philoxeni, Vindex Gap desc: Hebrew itaque speciatim appellatur, qui cum cuipiam esset iniecta manus, ut ad Praetorem Iudicemve duceretur, eum liberabar. Cum Vade a quibusdam male confunditur: Vindex enim reum ab in ius eundi necessitate liberabat; Vas vero, ad Iudicium vocatum seu Reum certô die affuturum promittebat. Sententia autem Legis est, Homini assiduo sive locupleti solum assiduum sive locupletem fieri posse Vindicem; at proletario ac nullius classis homini, quisquis velit, h. e. non assiduum tantum, urpote meliorem, sed et proletarium tamquam parem. Iac. Oiselius IC. Notis in A. Gellium, l. 16. c. 10. Apud Hebraeos celebris fuit Vindex sanguinis, quo nomine appellatus est propinquus occisi, cui lege petmislum, ut extra asyli loca homicidam interficeret, Numer. c. 35. v. 26, 27. Quod si ullo pactô exibat occisor iste terminos civitatis receptus sui quo confugerat; Et inveniet eum Vindex ille sanguinis extra terminum civitatis receptus eius: quum occiderit Vindex ille sanguinis occisorem istum, non est reus sanguinis. Idem occisorem in Iudicio condemnatum, morti tradebat, ex Lege memoratâ cap. eôd. v. 18, 19. Aut si ligneô instrumentô manuali, quô quis mori potest, percusserit illum, ita ut mortuus sit, occisor est: omnino morti traditor occisor ille. Vindex ipse illius sanguinis morti tradet occisorem illum: quum incidet in eum, ipse morti tradet eum. Ubi recte notant Hebraei Interpretes, talionem pro mortuo, manu exigi potuisle; pro se, ut puta in vulnere, non nisi per Iudicem, quia scil. difficilior est moderatro, ubi proprius accedit dolor, Seneca, de Clam. l. 1. Ius autem hoc vindicandi sanguinem fusum non habebat, nisi propinquus occisi; cui etiam bona eius alienata vindicandi ius erat, Franc. Burmannus, Quaest. in Num. locô cit. Parem morem, privatim vindicandae caedis, apud vetustissimos Graecos fuisse, apparet ex Theoclymeni verbis, quae apud Homerum sunt Odysseae o. qua de re vide Hug. Grotium, de Iure Belli ac Pacis, l. 2. c. 20. §. 8. et supra ubi de Homicidio. Interim, privata plane Vindicu Hebraeorum ultio non erat, utpote publicâ auctoritate, ad propinqui sanguinem vindicandum, divinitus instructi, ut vidimus. Plura hanc in rem vide apud Io. Seldenum, de Iure Nat. ac Gent. iuxta Disciplin. Hebraeorum, l. 4. c. 1. Sed et Vindices, exactores dicti sunt, seu exactioni tributorum praepositi, in singulis civitatibus, de quibus agunt Novellae Iustiniiani 38. 124. 125. 128. Chron. Alexandrinum, p. 785 Euagrius, l. 3. c. 42. Ecl. Basil. 58. Cyrillus Scythopolitanus, apud Alamannum ad Procpoii arcana, p. 100. 1. edit.Alii. De proprio vero vocis fignificatu, quaedam apud Io. Fridericum Gronovium, Observ. l. 4. c. 3.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.